پایگاه فرهنگی اطلاع رسانی شهدای دانش آموز

دانش آموز شهید «مهرداد عزیزالهی» در مهرماه سال 1346 در شهر اصفهان در خانواده‌ای مذهبی به دنیا آمد. دوران کودکی خود را در کنار برادر خویش مسعود که او نیز به فیض شهادت نایل شده، سپری کرد. تحصیلات راهنمایی را به پایان نرسانده بود که با جثه‌ای کوچک ولی روحی بلند و شجاعتی وصف ناپذیر به جبهه اعزام شد و همزمان با حضور در جبهه‌های نبرد حق علیه باطل، در سنگر علم و دانش و تا قبل از شهادت درس خود را تا سال سوم هنرستان در رشته برق الکترونیک ادامه داد. شهید «مهرداد عزیز اللهی» در سال 1364، درعملیات کربلای 4 در جزیره «ام الرصاص» در حال غواصی به شهادت رسید و جاودانه شد...

نام پدر: باقر / تاریخ تولد: 15/2/1349 / میزان تحصیلات: اول متوسطه

تاریخ شهادت :30/1/67 / محل شهادت: فاو

شهید خلیل زیراهی فرزند باقر در سال 1349در خانواده‌ای مذهبی و کشاورز در روستای درودگاه پا به عرصه وجود گذاشت. در طفولیت دچار بیماری سختی شد که امید به زنده ماندنش نبود. لیکن خداوند متعال او را نجات داد . در سن 6 سالگی در مدرسه شهید منتظری نام‌نویسی کرد و در کنار تحصیل در امر کشاورزی به پدرش نیز کمک می‌کرد. بعد از پایان تحصیلات ابتدایی دوره راهنمایی را در مدرسه 22 بهمن ادامه داد. او دوران جوانی را با فعالیت مذهبی و انقلابی طی کرد و شخصیتی اجتماعی و آگاه و یک بسیجی با شعور و مؤدب و سربازی لایق گردید. سپس جهت ادامه تحصیل وارد دبیرستان طالقانی شد و پس از چندی عازم جبهه گردید. او پس از ماه‌ها مبارزه با دشمن سفاک سرانجام دعوت حق را لبیک گفت و در تاریخ 30/1/67 در منطقه فاو به سوی معبودش شتافت.

... منتشر شده در روزنامه کیهان در تاریخ چهارشنبه 02 اردیبهشت 1394 ...

پیوندهای مرتبط با شهیده ناهید فاتحی (سمیه کردستان) :

... زندگینامه ...

... فارس نیوز ...

... رجا نیوز ...

... سایت تبیان ...

... سایت منبرک ...

... باشگاه خبرنگاران ...

... مستند سمیه کردستان ...

... پایگاه خبری تحلیلی 598 ...

نامِ سمیه شهیدِ ایران «ناهید فاتحی‌ کرجو» است، پدرش پرسنل ژاندارمری بود و مادرش خانه‌دار. او از کودکی هم قلب مهربانی داشت، اغلب لباس‌ها و وسایلش را به دیگران هدیه می‌کرد. از دوره نوجوانی با گروه‌ های مبارز مسلمان همکاری نزدیک داشت و دیگر همسالانش را نسبت به ظلم و ستم رژیم پهلوی آگاه می‌کرد. بعد از درخشیدن نوری از قلب زمین، این نوجوان 13 ساله، از یاران روح‌الله شد.

شهید عباسعلی فتاحی ا نوجوان 17ساله

عباسعلی بچه دولت آباد اصفهان بود. سال شصت به شش زبان زنده دنیا تسلط داشت. تک فرزند خانواده هم بود. زمان جنگ اومد و گفت: مامان میخوام برم جبهه. مادر گفت: عباسم! تو عصای دستمی، کجا میخوای بری؟ عباسعلی گفت: امام گفته. مادرش گفت: اگه امام گفته، برو عزیزم... عباس اومد جبهه. خیلی ها می شناختنش. گفتند بزاریدش پرسنلی یا جای بی خطر تا اتفاقی براش نیفته. اما خودش گفت: اسم منو بنویس میخوام برم گردان تخریب. فکر کردند نمی دونه تخریب کجاست. گفتند: آقای عباسعلی فتاحی! تخریب، حساس ترین جای جبهه است و کوچکترین اشتباه، بزرگترین اشتباهه... بالاخره عباسعلی با اصرار رفت تخریب و مدتها توی اونجا موند. یه روز شهید خرازی گفت: چند نفر میخوام که برن پل چهل دهنه روی رودخونه دوویرج رو منفجر کنن. پل کیلومترها پشت سر عراقیها بود... پنج نفر داوطلب شدند که اولینشون عباسعلی بود. قبل از رفتن حاج حسین خرازی خواستشون و گفت: " به هیچ وجه با عراقیها درگیر نمیشید. فقط پل رو منفجر کنید و برگردید. اگر هم عراقیها فهمیدند و درگیر شدید، حق اسیر شدن ندارین که عملیات لو بره... و تخریبچی ها رفتند... یه مدت بعد خبر رسید تخریبچی ها برگشتند و پل هم منفجر نشده، یکیشونم برنگشته... اونایی که برگشته بودند، گفتند: نزدیک پل بودیم که عراقیها فهمیدن و درگیر شدیم. تیر خورد به پای عباسعلی و اسیر شد... زمزمه لغو عملیات مطرح شد. گفتند ممکنه عباسعلی توی شکنجه ها لو بده. پسر عموی عباسعلی اومد و گفت: حسین! عباسعلی سنش کمه اما خیلی مَرده، سرش بره زبونش باز نمیشه. برید عملیات کنید... عملیات فتح المبین انجام شد و پیروز شدیم. رسیدیم رودخانه دوویرج و زیر پل یه جنازه دیدیم که نه پلاک داشت و نه کارت شناسایی. سر هم نداشت. پسر عموی عباسعلی اومد و گفت: این عباسعلیه. گفتم سرش بره زبونش باز نمیشه... اسرای عراقی میگفتند: روی پل هر چه عباسعلی رو شکنجه کردند چیزی نگفته. اونا هم زنده زنده سرش رو بریدند.... جنازه اش رو آوردند اصفهان تحویل مادرش بدهند. گفتند به مادرش نگید سر نداره. وقت تشییع مادر گفت: صبر کنین این بچه یکی یدونه من بوده، تا نبینمش نمیزارم دفنش کنین. گفتن مادر بیخیال. نمیشه... مادر گفت: بخدا قسم نمیزارم. گفتند: باشه! ولی فقط تا سینه اش رو می تونین ببینین. یهو مادر گفت: نکنه میخواین بگین عباسم سر نداره؟ گفتند: مادر! عراقیها سر عباست رو بریدند. مادر گفت: پس میخوام عباسمو ببینم... مادر اومد و کفن رو باز کرد. شروع کرد جای جای بدن عباس رو بوسیدن تا رسید به گردن. پنبه هایی که گذاشته بودن روی گلو رو کنار زد و خم شد رگهای عباس رو بوسید. و مادر شهید عباسعلی فتاحی بعد از اون بوسه دیگه حرف نزد...

راوی: محمد احمدیان از بچه های تفحص

(ایشون در سال 1344 متولد و درسال 1361 در عملیات فتح المبین به فیض شهادت رسیدند)