پایگاه فرهنگی اطلاع رسانی شهدای دانش آموز

شهید علی رضا محمودی نسب

ولادت: 23/4/1348 ، کرج / شهادت: 29/11/1361، شغل: دانش آموز سمت: بسیجی

فرازهایی از توبه نامه شهید 13 ساله شهید محمودی:

بار خدایا از کارهایی که کرده ام به تو پناه می برم از جمله :

از این که حسد کردم... از این که تظاهر به مطلبی کردم که اصلاً نمی دانستم... از این که زیبایی قلمم را به رخ کسی کشیدم.... از این که در غذا خوردن به یاد فقیران نبودم.... از این که مرگ را فراموش کردم.... از این که در راهت سستی و تنبلی کردم.... از این که عفت زبانم را به لغات بیهوده آلودم..... از این که در سطح پایین ترین افراد جامعه زندگی نکردم.... از این که منتظر بودم تا دیگران به من سلام کنند.... از این که شب بهر نماز شب بیدار نشدم.... از این که دیگران را به کسی خنداندم، غافل از این که خود خنده دارتر از همه هستم.... از این که لحظه ای به ابدی بودن دنیا و تجملاتش فکر کردم.... از این که در مقابل متکبرها، متکبرترین و در مقابل اشخاص متواضع، متواضع تر نبودم.... از این که شکمم سیر بود و یاد گرسنگان نبودم.... از این که زبانم گفت بفرمایید ولی دلم گفت نفرمایید. از این که نشان دادم کاره ای هستم، خدا کند که پست و مقام پستمان نکند.... از این که ایمانم به بنده ات بیشتر از ایمانم به تو بود.... از این که منتظر تعریف و تمجید دیگران بودم، غافل از این که تو بهتر از دیگران می نویسی و با حافظه تری..... از این که در سخن گفتن و راه رفتن ادای دیگران را درآوردم.... از این که پولی بخشیدم و دلم خواست از من تشکر کنند.... از این که از گفتن مطالب غیر لازم خودداری نکردم و پرحرفی کردم.... از این که کاری را که باید فی سبیل الله می کردم نفع شخصی مصلحت یا رضایت دیگران را نیز در نظر داشتم.... از این که نماز را بی معنی خواندم و حواسم جای دیگری بود، در نتیجه دچار شک در نماز شدم.... از این که بی دلیل خندیدم و کمتر سعی کردم جدی باشم و یا هر کسی را مسخره کردم.... از این که " خدا می بیند " را در همه کارهایم دخالت ندادم.... از این که کسی صدایم زد اما من خودم را از روی ترس و یا جهل، یا حسد و یا ... به نشنیدن زدم.... از ...... و.....

یه نوجوان 16 ساله بود از محله های پایین شهر تهران. چون بابا نداشت خیلی بدتربیت شده بود. خودش می گفت: گناهی نشد که من انجام ندم.

ازش پرسیدند: قبل از اینکه بیای جنگ، چه کار می کردی؟ گفت: "درس می خوندم." گفتند: کی تو را به زور فرستاده جبهه؟ گفت:چی دارید می گید؟!!! قبول نمی کردند بیام جبهه، خودم با زور اومدم، باگریه و التماس. گفتند: اگر صدّام آزادت کنه چی کار می کنی؟ گفت: "ما رهبر داریم،هرچی رهبرمون بگه." فقط همین دو تا سوال را پرسیده بودند که یک نفر گفت: "کاااات." با جواب هایش نقشه عراقی ها رو به آب داد.

وقتی دید نمی تواند دل فرمانده را نرم کند مظلومانه دست به آسمان بلند کرد و نالید: « ای خدا تو یک کاری کن. بابا منم بنده ات هستم!» چند لحظه ای مناحات کرد. حالا بچه ها دیگر دورادور حواسشان به او بود. عباس ریزه یک هو دستانش پایین آمد. رفت طرف منبع آب و وضو گرفت. همه حتی فرمانده تعجب کردند.

تعداد کل شهدای دانش آموز :

بیش از 33 هزار دانش آموز شهید

.................................................

قم : 268 شهید نوجوان

آذربایجان شرقی : 79 شهید نوجوان

کرمانشاه : 800 شهید کودک و نوجوان

بوشهر : 471 شهید نوجوان

سمنان : 107 شهید نوجوان

اصفهان : 325 شهید نوجوان

کهگیلویه و بویراحمد : 54 شهید نوجوان

لرستان : 88 شهید نوجوان

اردبیل : 70 شهید نوجوان

مازندران : 60 شهید نوجوان

شاهرود : 127 شهید نوجوان