پایگاه فرهنگی اطلاع رسانی شهدای دانش آموز

شهید دانش‌آموز «محمد تکبیری» با اینکه 13 سال بیشتر نداشت، به مسائل اسلامی بسیار توجه می‌کرد. شهید دانش‌آموز «محمد تکبیری» فرزند صفدر در سال 1352 در ایلام دیده به جهان گشود و تا مقطع راهنمایی تحصیل کرد. وی در انجمن اسلامی نیز فعالیت می‌کرد و دارای 2 دوست در جبهه به نام‌های شهید سعید‌ نورآبادی و خیرالله کهزادیان بود؛ همچنین در حال حاضر مدرسه‌ای به نام شهید « محمد تکبیری» نامگذاری شده است. این دانش‌آموز بسیجی، پس از یک سال حضور در جبهه ایلام در سن 13 سالگی در تاریخ 4 بهمن 1365 در شهر ایلام «منطقه بان سفید» توسط تیربار دشمن به مقام رفیع شهادت رسید...

*شهید تکبیری روی حجاب زنان حساسیت داشت. محمود تکبیری، عموی شهید دانش‌آموز «محمد تکبیری» با بیان خاطراتی از وی اظهار می‌دارد: محمد با توجه به اینکه کودکی بیش نبود ولی به مسائل اسلامی بسیار توجه می‌کرد. وی با بیان اینکه شهید «محمد تکبیری» در خصوص رعایت حجاب به همه تذکر می‌داد، ادامه می‌دهد: شهید روی حجاب زنان حساسیت داشت به همین جهت مورد احترام والدین، فامیل و آشنایان خود قرار گرفته بود؛ برای همه تعجب‌آور بود که این شهید در سن نوجوانی این‌ گونه عاقلانه رفتار می‌کرد. عموی شهید دانش‌آموز «محمد تکبیری» با بیان خاطراتی از این شهید دانش آموز می‌گوید: وقتی که شهید محمد در منطقه «بان سفید» ایلام با خانواده خود در چادر زندگی می‌کرد، حدوداً نیم ساعت قبل از شهادت وی، نماینده امام خمینی (ره) در منطقه غرب کشور جهت بازدید و احوالپرسی مردم و جهت سرکشی همراه تعدادی از مقامات استان، به محل استقرار چادر‌ها مراجعه کردند. وی ادامه می‌دهد: دقیقاً به یاد دارم که بعد از بازدید از ستاد کمک‌رسانی به مردم و پرس‌و‌جو، شهید «محمد تکبیری» به همراه پدرش با شعارهای کوبنده «درود بر خمینی (ره) و مرگ بر آمریکا و صدام» همراه با بقیه مردم، نماینده رهبری را همراهی می‌کردند که بعد از بازدید آنها و خروجشان از منطقه، هواپیماهای مزدور عراقی این نقطه را بمباران کردند و محمد و پدرش به شهادت رسیدند. * شهید تکبیری نسبت به سن خود از نظر عقلی بسیار جلوتر بود امید تکبیری، برادر شهید دانش‌آموز « محمد تکبیری» نیز در خصوص خاطره از بردار شهید خود بیان می‌کند: تنها آرزوی او این بود که خلبان شود تا بتواند به جمهوری اسلامی ایران کمک کند تا حق این همه ظلم را از صدام بگیرد. برادر شهید «محمد تکبیری» تصریح می‌کند: محمد همیشه بعد از نماز دعا می‌کرد که «ای خدایا به رزمندگان ما نیرو بده تا بتوانند از کشور اسلامی ما دفاع کنند تا این بی‌رحم‌های سنگدل به کشور ما تجاوز نکنند». تکبیری ادامه می‌دهد: وی به فامیل و اقوام احترام خاصی می‌گذاشت و مرتباً به آنها سر می‌زد و احوال آنها را می‌پرسید و اگر برای یکی از اقوام مشکلی پیش می‌آمد، بسیار ناراحت می‌شد و با آن سن کمی که داشت سعی می‌کرد مشکلات آنها را حل کند. وی در مدرسه نیز با همکلاسی‌هایش همین‌گونه بود و در درس‌هایش نیز موفق بود به همین دلیل دبیران او را دوست داشتند و اقوام نیز نسبت به او ارزش زیادی قائل بودند، به طوری که همه از این نحوه برخورد او در این سن تعجب می‌کردند و برای او احترام خاصی قائل بودند.

منبع: خبرگزاری فارس با همکاری انجمن اسلامی دانش آموزان