پایگاه فرهنگی اطلاع رسانی شهدای دانش آموز

دیدم نشسته کنار جاده و کتابی می خواند. گفتم: " بچه اینجا چه کار می کنی؟ " گفت: " گردانم رو گم کردم. " گفتم: " اون چیه توی دستت؟ " نشانم داد. کتاب انگلیسی دوم دبیرستان بود. گفتم: " توی این وضعیت جای زبان خوندنه!؟ " گفت: " از بیکاری بهتره " سوارش کردم و رساندمش به گردانش.

یک روز گرم تابستان با مهدی و چندتا از بچه های محل، سه تا تیم شده بودیم و فوتبال بازی می کردیم. تیم مهدی یک گل عقب بود. عرق از سر و روی بچه ها می ریخت. بچه ها به مهدی پاس دادند، او هم فرصت خوبی برای خودش فراهم کرد و تو همین لحظه حساس به یک باره مادر مهدی آمد روی تراس خانه شان که داخل کوچه بود و گفت مهدی جان! آقا مهدی! برای ناهار نون نداریم، برو از سر کوچه نون بگیر مادر. مهدی که توپ رو نگه داشته بود دیگه ادامه نداد. توپ رو به هم تیمی اش پاس داد و دوید سمت نانوایی.

منبع: کتاب یادگاران ص 2

دریافت : فایل صوتی - فایل PDF

پدر و مادر می گفتند بچه ای و نمی ذاشتن برم جبهه.

یه روز که شنیدم بسیج اعزام نیرو داره، لباس های «صغری» خواهرم را

روی لباس هایم پوشیدم،

و سطل آب را برداشتم و به بهانه آوردن آب از چشمه زدم بیرون.

پدرم گوسفندها را از صحرا می آورد، داد زد: «صغری کجا؟»

برای اینکه نفهمه سیف الله هستم، سطل آب را بلند کردم که یعنی میرم آب بیارم.

خلاصه رفتم؛ از جبهه لباس های خواهرمو پست کردم.

یه بار پدرم اومده بود و از شهر به پادگان تلفن کرد.

از پشت تلفن به من گفت: «بنی صدر! وای به حالت! مگه دستم بهت نرسه. »

منبع : لاله ای زاگرس